ΔΝΤ: Τι ζητούμε, τι απαιτεί και τι τελικώς θα μας δώσει
Τουλάχιστον τριετής προγραμματισμός με συγκεκριμένα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και όχι απλώς προβλέψεις για την πορεία των μακροοικονομικών μεγεθών απαιτείται από την ελληνική κυβέρνηση, στην περίπτωση που αυτή προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης. Η ελληνική πλευρά, εμφανώς ανακουφισμένη από το βέτο της ΕΕ απέναντι στο «γενικό πρόσταγμα» του ΔΝΤ, εμφανίζεται έτοιμη να προβάλει τις δικές της θέσεις σε κάθε πρόταση - σύσταση του κλιμακίου του Οργανισμού που καταφθάνει αύριο στην Αθήνα.
Ενας νέος τριετής προγραμματισμός που θα συμπεριλαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και όχι απλώς προβλέψεις για την πορεία των μακροοικονομικών μεγεθών, είναι το λιγότερο που θα απαιτηθεί από την ελληνική κυβέρνηση στην περίπτωση που αυτή ζητήσει επισήμως την κινητοποίηση του μηχανισμού στήριξης.
Κι αν για το τρέχον έτος μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί επαρκούν, δεν ισχύει το ίδιο για την επόμενη διετία κατά την οποία το οικονομικό επιτελείο έχει δεσμευθεί μόνον για τα νούμερα και όχι για τις επιμέρους πολιτικές. Το Πρόγραμμα Σταθερότητας έχει βεβαίως εγκριθεί από την ΕΕ, είναι ωστόσο παραπάνω από βέβαιο ότι ο μηχανισμός στήριξης δεν πρόκειται να πάρει μπροστά εάν η Ελλάδα δεν συγκεκριμενοποιήσει πλήρως πρόσθετα μέτρα και υπεσχημένες μεταρρυθμίσεις που θα «θωρακίσουν» έτι περαιτέρω την προβλεπόμενη μείωση του ελλείμματος.
Η συνταγή ασφαλώς έχει χαρακτηριστικά Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο σε ό,τι αφορά το είδος των μέτρων όσο και τα ποσοστά επιτυχίας της διαδικασίας διάσωσης. Σε όλα αυτά δε, θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι Ελλάδα θα αποτελέσει ουσιαστικά το «case study» της όλης διαδικασίας, αφού θα πρόκειται για την πρώτη φορά που ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης αποδέχεται, έστω και μερικώς, τη συνδρομή Οργανισμού από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ρεπορτάζ: Δ. Τσουπαρόπουλος - Γ. Τριανταφύλλου
Τα καλά νέα πάντως για τη χώρα μας έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι η ΕΕ δεν φαίνεται διατεθειμένη να αφήσει στο ΔΝΤ να έχει το γενικό πρόσταγμα, πιέζοντας τον Οργανισμό να υπάρξει ταύτιση απόψεων έτσι ώστε η επίβλεψη να γίνει με κοινούς κανόνες που θα ευθυγραμμίζονται με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και την ανεξαρτησία της Οικονομικής Νομισματικής Ενωσης. Θέση, που απηχεί απολύτως τις απόψεις του προέδρου της ΕΚΤ κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ, οι οποίες μάλιστα επαναλαμβάνονται με κάθε ευκαιρία από υψηλόβαθμους Κοινοτικούς αξιωματούχους, που αξιώνουν από το ΔΝΤ να αποδεχθεί τους κανόνες της ζώνης του ευρώ.
Η ελληνική πλευρά, ωστόσο, εμφανίζεται πρόθυμη να συζητήσει με το κλιμάκιο του ΔΝΤ, που καταφθάνει αύριο στην Αθήνα, κάθε «σύσταση» χωρίς κατ΄ ανάγκη να τη θεωρεί προαπαιτούμενο. Η συνταγή είναι λίγο έως πολύ γνωστή τόσο από προηγούμενες παρεμβάσεις του ΔΝΤ (όχι πάντα επιτυχημένες) σε κράτη εκτός ευρωζώνης που αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα όσο και από τις τελευταίες επισκέψεις τεχνοκρατών στην Αθήνα. Κωδικοποιημένες οι βασικές αυτές συστάσεις αποτελούν ουσιαστικά τη λίστα των προϋποθέσεων για τη λήψη του δανείου, με την κυβέρνηση, να δίνει τη δική της απάντηση για κάθε τομέα ξεχωριστά.
ΤΙ ΖΗΤΕΙ ΤΟ ΔΝΤ, ΤΙ ΔΙΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Περιορισμός του δημόσιου τομέα: Το ΔΝΤ απαιτεί λιγότερο κράτος, προτείνοντας ακόμη και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης. Η κυβέρνηση απορρίπτει τις απολύσεις και απαντά με περιορισμό των συμβάσεων έργου, συγχώνευση και πλήρη κατάργηση εκατοντάδων δημοσίων φορέων αλλά και λουκέτο σε πολλές δημοτικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο του «Καλλικράτη». Το σχέδιο προβλέπει τη μείωση των νομικών προσώπων που ελέγχονται σήμερα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση από 6.000 σε 2.000 προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι άνω των 500 εκατ. ευρώ.
ΦΠΑ: Η εκτόξευση του ΦΠΑ στα ανώτατα επιτρεπτά επίπεδα αποτελεί την πλέον αγαπημένη σύσταση του ΔΝΤ. Ο Οργανισμός θα προτείνει την αύξηση του συντελεστή του ΦΠΑ στο 25% (!) Η κυβέρνηση αντιτείνει ότι ο ΦΠΑ έχει μόλις πρόσφατα αναπροσαρμοσθεί στο 21% και ότι η ενίσχυση των εσόδων από τους έμμεσους φόρους θα προέλθει κυρίως από ήδη εφαρμοζόμενες δράσεις κατά των φοροφυγάδων.
Ακίνητη περιουσία: Το ΔΝΤ προτείνει την κατάργηση του αφορολογήτου ορίου και υπολογισμό των φόρων βάσει εμπορικών και όχι αντικειμενικών αξιών. Η κυβέρνηση επιμένει στην προστασία της πρώτης κατοικίας και αντιπροτείνει καθιέρωση «πόθεν έσχες» για την απόκτησή της, υψηλή φορολόγηση για τους κατέχοντες, μη εξαιρουμένων των ακινήτων των off shore, εφαρμογή ΦΜΑΠ και ειδικού συστήματος αυτόματης και σταθερής αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών.
Μισθοί-συντάξεις: Η πλέον παραδοσιακή συνταγή του ΔΝΤ δεν είναι άλλη από το πάγωμα των μισθολογικών αυξήσεων μέχρι την επάνοδο της δανειοδοτούμενης χώρας στη δημοσιονομική εξυγίανση. Πρόταση, η οποία δεν περιορίζεται μόνον στον δημόσιο τομέα, αλλά επεκτείνεται και στον ιδιωτικό. Η συνταγή συμπληρώνεται και από την καθαρή μείωση των συντάξεων και υπολογισμό τους βάσει των αποδοχών ολόκληρου του εργασιακού βίου Επιπλέον, προτείνεται να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και να περιοριστούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.
Η κυβέρνηση αποδέχεται το πάγωμα των μισθών και την περικοπή των πρόωρων συντάξεων. Απορρίπτει προς το παρόν την επέκταση των περικοπών και στον ιδιωτικό τομέα, όπως επίσης και τη μείωση των χαμηλών συντάξεων με πιθανή ωστόσο εξαίρεση τις υψηλές συντάξεις των ΔΕΚΟ. Αντιπροτείνει δε, την επαναφορά του ΛΑΦΚΑ για τις υψηλές συντάξεις, τη θέσπιση ενιαίων κανόνων συνταξιοδότησης στο δημόσιο και ιδιωτικό φορέα και την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Εργασιακές σχέσεις: Υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας στο Δημόσιο τάσσεται το ΔΝΤ, ενώ εισηγείται την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την απελευθέρωση των απολύσεων. Προτείνει δε μηδενικές προσλήψεις ακόμη και σε ευαίσθητους τομείς, όπως η Υγεία και η Παιδεία. Εδώ είναι ίσως το μοναδικό σημείο στο οποίο η κυβέρνηση προτίθεται να εκδηλώσει σθεναρή αντίσταση, υποστηρίζοντας ότι το μέτρο της άρσης της μονιμότητας και της ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας δεν μπορεί να «περάσει» χωρίς μία μίνιμουμ συναίνεση από την πλευρά των εργαζομένων.
Ιδιωτικοποιήσεις: Περιττό να αναφερθεί η εμμονή του Οργανισμού για καθολικές ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, για το άνοιγμα των αγορών και για την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. Η κυβέρνηση δεν διαφωνεί ιδιαίτερα και προβάλλει το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων, την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας και των κληροδοτημάτων, την πρόσφατη απελευθέρωση υπηρεσιών και το επερχόμενο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Νοσοκομεία - Ασφαλιστικά ταμεία: Το ΔΝΤ ζητεί καλύτερη διαχείριση των οικονομικών των δημόσιων νοσοκομείων και των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνεται πάντως ότι ειδικά για τα θέματα αυτά εμπειρογνώμονες του Οργανισμού έχουν ήδη ξεκινήσει διάλογο με στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Η κυβέρνηση απαντά ότι η καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής και ο περιορισμός των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης αναμένεται να ενταθεί στα επόμενα δύο χρόνια με την περαιτέρω ενίσχυση των αντίστοιχων μηχανισμών. Η πρώτη αναμένεται να οδηγήσει σε αύξηση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης κατά 2,5 δισ. ευρώ το 2011 και 4 δισ. ευρώ το 2012, ενώ ο περιορισμός των δαπανών υγείας αναμένεται να οδηγήσει σε εξοικονόμηση δαπανών έως και 900 εκατ. ευρώ το 2011 και 1,2 δισ. ευρώ το 2012.
Παράλληλα, η κυβέρνηση θα τονίσει την πρόθεσή της:
- Να θέσει συνολικά οικονομικά όρια.
- Να διαθέσει πόρους κατά τρόπο διαφανή, σύμφωνα με αντικειμενικά κριτήρια.
- Να αναδιοργανώσει το σύστημα προμηθειών, με σκοπό να εξασφαλίσει καλύτερη τιμή για το Δημόσιο.
- Να προσλάβει νοσοκομειακά και άλλα διευθυντικά στελέχη με βάση αξιοκρατικά κριτήρια, και να τους μεταβιβάσει την ευθύνη για τη λειτουργία των μονάδων.
Κέρδος 18/4/2010 07:15
http://www.kerdos.gr/Default.aspx?id=1231825&nt=103
