Καλό βράδυ σ όλους τους φίλους-συναγωνιστές και πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία...
Καμιά φορά η καλοσύνη δεν είναι σωστός τρόπος αντιμετώπισης...
:)
Μέσα στην ζούγκλα ένα μικρό κουνελάκι κάνει βόλτες, όταν ξαφνικά μπροστά του πετάγεται ένα λιοντάρι.
Στην θέα του και μόνο, το κουνελάκι βάζει τα κλάματα.
- Μα γιατί κλαις; ρωτάει το λιοντάρι.
- Να, γιατί μια έτσι να μου ρίξεις με το ένα σου χέρι, με σκότωσες, λέει το κουνελάκι.
- Καλά, λέει το λιοντάρι.
Και με λίγο σχοινί δένει το χέρι του πίσω από την πλάτη του.
Το κουνελάκι τον κοιτάει, και μόλις τελειώνει το δέσιμο ξαναρχίζει τα κλάματα.
- Μα καλά, τώρα γιατί κλαις; ξαναρωτάει το λιοντάρι.
- Να, γιατί και με ένα χέρι, μία να μου ρίξεις και πέθανα...
- Αντε κομμάτια να γίνει, του λέει και δένει και το άλλο χέρι του χέρι.
Όμως εκεί, το κουνελάκι το δάκρυ κορόμηλο.
- Τι έγινε πάλι, του λέει το λιοντάρι.
- Κοίτα να δεις, μια κλωτσιά να μου ρίξεις, πάει, πέθανα.
Τι να κάνει το λιοντάρι, δένει και το πόδι του. Το κουνελάκι όμως συνεχίζει να κλαίει, τονίζοντας στο λιοντάρι ότι και με ένα πόδι ελεύθερο μπορεί να το σκοτώσει.
Τι να κάνει το λιοντάρι, μην μπορώντας να βλέπει το κουνελάκι να κλαίει, δένεται έτσι που δεν μπορεί πλέον να κουνηθεί καθόλου.
Το κουνελακι ομως ακαθεκτο κλαίει με λυγμούς.
- Να σου πω, του λέει το λιοντάρι, πραγματικά δεν σε καταλαβαίνω. Έχω δεθεί κόμπος, δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου και εσύ κλαίς! Γιατί;
- Δεν είναι τίποτε, του λέει το κουνελάκι. Από την συγκίνηση είναι, πρώτη φορά θα γαμ..ω λιοντάρι!
