Πόσο εφικτή είναι η περικοπή μισθών και στον ιδιωτικό τομέαΡεπορτάζ:
Τζώρτζης Ρούσσοςtzorous@kerdos.grΤόσο κοντά όσο και μακριά... Αν μη τι άλλο η σεισμική δόνηση που επέφερε η ανακοίνωση των μέτρων της κυβέρνησης για τις περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο αλλά και τις πρώην ΔΕΚΟ έχει προκαλέσει ένα γιγαντιαίο τσουνάμι, που ουδείς γνωρίζει αν θα χτυπήσει ή όχι και τον ιδιωτικό τομέα... Τουλάχιστον ο εκπρόσωπος του... ψυχρού Κοινοτικού επιτρόπου κ. Ολι Ρεν το ανέφερε ευθαρσώς.
Αναλυτικότερα, ο κ. Αμαντέου Αλφατάζ, αναφερόμενος στο πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, πρόβαλε την εκτίμηση ότι η μείωση των μισθών στον ελληνικό δημόσιο τομέα, θα έχει συνέπειες και ως προς το επίπεδο των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, ρίχνοντας ουσιαστικά νερό στον μύλο του ΣΕΒ συνέδεσε την πτώση του μισθολογικού κόστους με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας. «Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας μειώθηκε αισθητά τα τελευταία χρόνια», ανέφερε χαρακτηριστικά και σημείωσε ότι τα μέτρα που θα εφαρμοστούν στην Ελλάδα και κυρίως αυτά που αφορούν τους μισθούς του Δημοσίου, θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας...
ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑΠαρ' ότι η κυβέρνηση προς το παρόν δεν το εξετάζει (παρ' όλο που δεν το έχει αποκλείσει κιόλας), η βίαια και μέσω κυβερνητικής παρέμβασης μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα προσεγγίζει τα όρια του απίθανου. Και λέμε απίθανο διότι τελικά μπορεί να αυξανόταν (σίγουρα μακροπρόθεσμα) η ανταγωνιστικότητα (αν υιοθετηθεί αυτή η άποψη, η οποία όμως δεν την υιοθετούν οι παγκόσμιοι οικονομικοί οργανισμοί που συνδέουν την ανταγωνιστικότητα κατά βάση με την παραγωγικότητα), όμως βραχυπρόθεσμα (και εννοούμε εντός του 2010) θα είχαμε όχι μόνο δημοσιονομική αιμορραγία αλλά και κατάρρευση μιας εκ των παραδοσιακών ατμομηχανών για την οικονομία του λιανεμπορίου δηλαδή...
Από την άλλη, είναι τόσοι οι νομικοί παράγοντες που παρεμποδίζουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που μάλλον θα αποδειχθεί μπούμερανγκ για την οικονομία μία τέτοια ενέργεια, αφού πέραν των κοινωνικών αντιδράσεων (είμαστε εκ των τελευταίων στην ευρωζώνη σε μονάδες αγοραστικής δύναμης) θα αυξηθεί και μάλιστα σε δυσθεώρητα επίπεδα η ύφεση της ελληνικής οικονομίας?
ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝΔεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι αυτά τα προβλήματα τα έχουν κατανοήσει επαρκώς οι πρόεδροι της ΓΣΕΒΕΕ κ. Δ. Ασημακόπουλος και της ΕΣΕΕ, οι οποίοι απεύχονται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μάλιστα, ο πρόεδρος των εμπόρων κ. Β. Κορκίδης σε δηλώσεις του έχει καταστήσει σαφές ότι ακόμη και αν θεσμοθετηθεί από την κυβέρνηση η κατάργηση του 14ου μισθού, οι έμποροι είναι αποφασισμένοι να βρουν άλλον τρόπο να δώσουν αυτά τα χρήματα στους εργαζομένους. Ποιες χώρες προτιμούν οι αναλυτές της HSBC και ποιο είναι το ελληνικό δίλλημμα
Αντίθετη άποψη φαίνεται να έχει ο περισσότερο εξωστρεφής ΣΕΒ, ο οποίος δεν αποκλείει την κατάθεση αιτήματος στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων με τη ΓΣΕΕ για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Οι τοποθετήσεις αυτές αποδεικνύουν και τα προφανή. Πρώτον, ότι η συζήτηση υπάρχει και φουντώνει παρασκηνιακά και δεύτερον ότι οι δύο από τις τρεις εργοδοτικές οργανώσεις απορρίπτουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο...
Τόσο στη ΓΣΕΒΕΕ όσο και στην ΕΣΕΕ (τα μέλη των οποίων δραστηριοποιούνται κυρίως στην Ελλάδα) γνωρίζουν ότι ο 14ος μισθός είναι καθαρά καταναλωτικός και κατευθύνεται στην αγορά? Αντίθετα, ο ΣΕΒ που εκφράζει τις εξαγωγικές ανησυχίες θεωρεί ότι έτσι θα μειωθεί το κόστος των παραγόμενων προϊόντων και άρα θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων-μελών του.
Η ΠΑΓΙΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑΜε δεδομένο ότι πρωτίστως το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι δημοσιονομικό, μία τέτοια εξέλιξη δεν θα ωφελούσε σε τίποτε τα δημοσιονομικά. Αντιθέτως, θα καταγράφονταν τεράστιες απώλειες για τα ταμεία (κυρίως το ΙΚΑ), το οποίο περιμένει τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών για να μπορέσει να καταβάλει τις συντάξεις, αφού με βάση τα έως τώρα δεδομένο με τους δικούς του πόρους (και όσους έχουν εγγραφεί υπέρ του στον προϋπολογισμό) το ΙΚΑ θα μπορεί να καταβάλει συντάξεις μέχρι τον Σεπτέμβριο και μετά θα πρέπει να επιδοτηθεί από τον κρατικό κορβανά.
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να κόψεις τις εισφορές ενός ολόκληρου μισθού που σημαίνει τεράστιες απώλειες για τα ταμεία και ως εκ τούτου δημοσιονομικό εκτροχιασμό, αφού το ασφαλιστικό σύστημα τελεί υπό την εγγύηση του κράτους;
Νομικά και πολιτικά προσχώματα Αν μη τι άλλο πολιτικά η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό!!! Ηταν το καλοκαίρι του 2005 όταν η τότε πολιτική εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ για θέματα Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου αλλά και ο τότε ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι κατακεραύνωναν την κυβέρνηση Καραμανλή για την τροπολογία με την οποία ουσιαστικά καταργούσε τον Νόμο 1876/90 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στις ΔΕΚΟ (μεταξύ άλλων απαγόρευσε την προσφυγή στον ΟΜΕΔ).
«Οι ρυθμίσεις αυτές συνιστούν ωμή παρέμβαση πραξικοπηματικού χαρακτήρα στις εργασιακές σχέσεις της χώρας, καθ' όσον παραβιάζουν το Σύνταγμα, τον ομόφωνα ψηφισμένο Νόμο 1876/90 περί συλλογικών διαπραγματεύσεων, τον κοινωνικό χάρτη της ΕΕ αλλά και τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας 98 και 154», ανέφερε τότε από το βήμα της Βουλής η κυρία Χριστοφιλοπούλου. Μάλιστα, ανέφερε ότι «ο σχετικός νόμος καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στους μισθούς και τις αυξήσεις, αντικαθιστώντας τες με κρατική παρέμβαση, μέσω της Διυπουργικής Επιτροπής που παραπέμπει σε εργασιακές σχέσεις της αλήστου μνήμης εποχής Παπάγου».
Ο νυν υπουργός Οικονομίας και εισηγητής των μέτρων τότε χαρακτήριζε τις κυβερνητικές παρεμβάσεις (οι οποίοι όμως αφορούσαν μόνο περικοπές στις αυξήσεις και όχι μειώσεις μισθών) ως κατάφωρα αντισυνταγματικές, αφού - όπως έλεγε - η κυβέρνηση (σσ. Καραμανλή) καταργεί, αιφνιδιαστικά, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις οποίες αντικαθιστά με κρατική παρέμβαση. Τώρα, βέβαια, οι ίδιοι άνθρωποι, που βρίσκονται στην κυβέρνηση, φαίνεται να έχουν αλλάξει άρδην άποψη περί της συνταγματικότητας.
Ωστόσο, αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα. Ο Νόμος 1876/1990 δίνει υπόσταση στις διαπραγματεύσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, οπότε το κράτος αδυνατεί να παρέμβει, ρυθμίζοντας τέτοιες καταστάσεις. Οπότε τίθεται θέμα αν θα συναινέσει η ΓΣΕΕ στο ενδεχόμενο κατάργησης ενός μισθού κάτι απίθανο να συμβεί...
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ 1985Βέβαια, πάγωμα μισθών (και όχι μείωση) είχαμε και το 1985 όταν ο πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού αμέσως μετά τις εκλογές και παρ' ότι είχε επανεκλεγεί με το σύνθημα «για ακόμη καλύτερες μέρες» έλαβε έκτακτα μέτρα που περιελάμβαναν πάγωμα μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (η επέκταση στον ιδιωτικό έγινε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου), ενώ απαγορεύτηκαν οι απεργίες, γεγονός που οδήγησε στη διάσπαση της «πράσινης» πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ κι έγιναν διαγραφές συνδικαλιστών.
Τότε βέβαια είχαν ασκηθεί χιλιάδες προσφυγές, οι οποίες όμως απορρίφθηκαν με το πρόσχημα των λόγων δημόσιου συμφέροντος. Τώρα βέβαια και επειδή ακριβώς το νομικό σύστημα έχει ωριμάσει, ο νομικός κόσμος της χώρας εκτιμά ότι οι περικοπές μισθών (μέτρο αναφανδόν χειρότερο από το πάγωμα) είναι καταφανώς αντισυνταγματικό και θα καταπέσει στα δικαστήρια.
Ετσι, οι αποφάσεις της κυβέρνησης (που πλέον έχουν λάβει και τη μορφή νόμου) για περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα και τις πρώην ΔΕΚΟ είναι προδήλως άκυρες, ενώ η ίδια κατάσταση θα καταγραφεί και στον ιδιωτικό τομέα (αν και είναι, όπως προαναφέραμε, πολύ δύσκολη η θεσμοθέτηση μιας τέτοιας περικοπής).
Κέρδος 7/3/2010 07:15
http://www.kerdos.gr/Default.aspx?id=1202771&nt=103
