Τρίτη, 15 Μαΐου 2012
Εκλογές για να καθαρίσει ο Κόπρος του Αυγεία



Το μεγάλο κόλπο και πως το στήνουν οι διεθνείς τοκογλύφοι, τα μίντια και τα δύο υπερχρεωμένα στις τράπεζες κόμματα!...

ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΕΣ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΡΕΣ ήταν το Βέλγιο ακυβέρνητο και ο διεθνής Τύπος, έκανε «υπομονή»!

ΔΕΚΑ ΤΡΑΠΕΖΕΣ καταστράφηκαν στην Δανία και ο διεθνής τύπος έκανε σα να μην συνέβη τίποτε!

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΟΛΕΘΡΟ αντιμετωπίζει η Πορτογαλία, αλλά ο διεθνής τύπος, δεν μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει καν τον Πορτογάλο Ευρωπαίο επίτροπο Μανουέλ Μπαρόζο τι συμβαίνει στη χώρα του και παρουσιάζουν το πρόγραμμα εξυγίανσης ως επιτυχημένο!!

Το Βέλγιο και η Δανία αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα απ ότι αντιμετώπιζε η Ελλάδα πριν την κρίση, ενώ η Πορτογαλία είναι γνωστό ότι «προστατεύεται» ως κόρη οφθαλμού από τον Μπαρόζο, που ήταν ο πρώτος που έριξε την πέτρα κατά της Ελλάδος πριν δυο χρόνια, πολύ απλά διότι η Γερμανία είχε βάλει την Πορτογαλία να αγοράσει τόσα πολλά Ελληνικά Ομόλογα, που καθιστούσαν τη μικρή αυτή χώρα, νούμερο ένα δανειστή της Ελλάδας!

To Spiegel για λογαριασμό της bundesbank και το BBC για λογαριασμό της Nuberger Bergman (οίκος Ρόθτσάιλντ) που είναι ο νούμερο ένα επενδυτής στο Ελληνικό Χρηματιστήριο και μεγαλο-ιδιοκτήτης της Τράπεζας Ελλάδος, εμφανίζουν την Ελλάδα ότι είναι υπό καταστροφή γιατί η κάλπη δεν έδειξε αυτοδυναμία της ΝΔ ή άλλη μια Κυβέρνηση «έκτρωμα» ΠΑΣΟΚ & ΝΔ!

Φαντάζομαι τα πρωτοσέλιδά τους αν πάμε ξανά σε εκλογές!

Οι Νεφελίμ θα καταστρέψουν την Ακρόπολη, οι Ελοχίμ θα καταλάβουν το Κοινοβούλιο, ο Αιγύπτιος Θεός Αμόν Ρα θα διαλύσει τις ένοπλες δυνάμεις μας και στο τέλος οι Αρειανοί θα κατακτήσουν την Ελλάδα μετά από δέκα μέρες σκληρών μαχών!!!

Είναι προφανές, ότι οι διεθνείς τοκογλύφοι , συνεπικουρούμενοι από «σοβαρά» Ευρωπαϊκά μίντια, έχουν κυριολεκτικά ξεσαλώσει γιατί ο λαός δεν τους έκανε το χατίρι, και σήμερα που βλέπουν ότι το «παραμύθι» τους δεν περνάει, χρησιμοποιούν ότι πιο ανόητο, φαιδρό υπάρχει, για να εξευτελίσουν διεθνώς τη χώρα μας!

Δεν λένε φυσικά, ότι οι δαπάνες του Ελληνικού κράτους ετησίως είναι περίπου 100δις ευρώ και τα έσοδά του κάπου στα 87 δις!

Αν από τις δαπάνες αφαιρέσουμε τα 13 δις ευρώ που πληρώνουμε κάθε χρόνο σε τόκους των επαχθών δανείων, τότε το Κράτος μας έχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και συνεπώς δεν μπορούν να εκβιάσουν άλλο!

Αν εκεί διαπραγματευτούμε και την κεφαλαιοποίηση των τόκων το Ελληνικό κράτος θα αποκτήσει πλεόνασμα, πράγμα που θέλουν να το αποφύγουν ως ο διάολος το λιβάνι γιατί ξαφνικά η Ελλάδα θα αποκτήσει μια υγιή κρατική οικονομία!

Αυτό είναι όλο το ζήτημα!

Τόσο απλό!

Όλα τα υπόλοιπα, αποτελούν παράγωγα της πολιτικής που άσκησε –κυρίως- το ΠΑΣΟΚ και είχε ως αποτέλεσμα τη διόγκωση αυτή της κατάστασης προς όφελος των δανειστών, που έφτασαν σε σημείο να τοποθετήσουν ακόμη και πρωθυπουργό μαριονέτα του τραπεζικού συστήματος, ο οποίος μεσούσης της φάσης των διερευνητικών εντολών, διέρρευσε ένα non paper για την πορεία της Ελληνικής Οικονομίας, μήπως και φοβίσει τους Καμμένο, Τσίπρα και Κουβέλη, και αναγκάσει τον τελευταίο να μετατραπεί στον «Καρατζαφέρη» της Αριστεράς, και γίνει επιτέλους άλλη μια εξαμβλωματική κυβέρνηση με χορηγό τους Δανειστές μας και την Μέρκελ!

Είναι ντροπή να βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα, διάττοντες αστέρες της πολιτικής του Μνημονίου και να λένε ότι δεν θα έχουμε να πληρώσουμε συντάξεις! Τα ίδια έλεγαν τέσσερις φορές στο παρελθόν και όταν διαψεύστηκαν, δεν βρέθηκε ούτε ένας τηλε-δημοσιογράφος να τους επαναφέρει στην τάξη!

Και τέλος, εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη, να χαίρονται τον Πάγκαλο που για άλλη μια φορά στέφθηκε πρωταθλητής της πολιτικής οσφυοκαμψίας , με την δήλωσή του, «οι καημένοι οι γερμανοί δεν θα πληρώνουν άλλο τα χρέη της Ελλάδας»!

Πρόκειται για μνημείο πολιτικής αναλγησίας και εξευτελισμού του ιστορικού κινήματος του ΠΑΣΟΚ, από έναν άνθρωπο που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να δίνει λαβές στο διεθνές στερέωμα, για να περνά η προπαγάνδα των τοκογλύφων και των τραπεζιτών, που ως γνωστόν, «λάδωναν» το κόμμα του για να αγοράζει η Ελλάδα μπαταρισμένα υποβρύχια και ότι άλλο είχε η Γερμανική αγορά και δεν το έπαιρνε κανείς!

Πόσο υπολογίζει ο Βενιζέλος ότι στοίχισε στο ΠΑΣΟΚ η δήλωση αυτή Πάγκαλου; Να του απαντήσω λοιπόν! Λίγο κάτω από 100.000 ψήφους! Τόσους θα χάσει στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν τον Ιούνιο, για να καθαρίσει επιτέλους από τη χώρα μας ο Κόπρος του Αυγεία!!!



ΤΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΕΜΠΕΡΕΣ

Τα παλιόπαιδα του ΣΥΡΙΖΑ

Δημοσιευμένο στις 21 Μάι 2012 | UPΟΨΕΙΣ |
Συντάκτης: Θανάσης Καρτερός


Βλέποντας κανείς τα πρόσωπα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη -και τελευταία- συνεδρίασή τους, ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα, παρακολουθώντας τις δεκάδες τηλεοπτικές συζητήσεις, κάτι αισθάνεται, που είχε πολλά χρόνια να αισθανθεί.
Και καταλαβαίνει γιατί τόσος κόσμος τίμησε αυτή την παράταξη με την ψήφο του και πιθανότατα ακόμα περισσότερος κόσμος θα την εμπιστευτεί και στις επερχόμενες εκλογές.
Όπως καταλαβαίνει επίσης γιατί οι σφοδρές επιθέσεις που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να αλλάζουν μέχρι στιγμής τη γενική εικόνα.
Υπάρχει μια αφέλεια νεανική σ’ αυτό το πολιτικό μαγαζί που κανένα από τα πολυκαταστήματα της εξουσίας ούτε διαθέτει, ούτε και ώς τώρα λογάριαζε.
Και ταυτόχρονα μια πολιτική γενναιότητα, ένας ιδεαλισμός στα όρια του ρομαντισμού
-θα τα αλλάξουμε, κουφάλες, όλα και θα πείτε κι ένα τραγούδι.
Μια δύναμη εν ολίγοις καινούργια, πρωτόγνωρη, απροσδόκητη, που κάνει τον μπαϊλντισμένο, αηδιασμένο, κουρασμένο και οργισμένο πολίτη να αισθάνεται πως αξίζει τον κόπο η μικρή του έφοδος στον ουρανό.
Αξίζει η εξέγερσή του εναντίον εκείνων που μονίμως μοιράζονται την εξουσία και διαμοιράζουν τα ιμάτια της ψήφου του.
Αξίζει να εμπιστευτεί μετά από χρόνια και χρόνια καχυποψίας κάποιους, έστω κι αν αυτοί οι κάποιοι είναι διαφορετικοί.
Ή μάλλον επειδή είναι διαφορετικοί.
Μπορεί πολλοί να ανησυχούν που αυτά τα παιδιά (ορισμένα με άσπρα μαλλιά) πέφτουν σε παγίδες που τους στήνουν κωλοπετσωμένοι δημοσιογράφοι του συστήματος, γριές πουτάνες της ισόβιας εξουσίας, παιδόφιλοι σατράπες του μεσαίου χώρου.
Όταν όμως το χτένι φτάνει στον κόμπο, δεν κωλώνουν.
Τα χώνουν.
Προσπαθούν τουλάχιστον, κι αυτό κάνει μπαμ σε όποιον δεν είναι δούλος ή δουλοκτήτης, να είναι συνεπείς.
Να επιπλεύσουν μέσα στα κύματα που σηκώνουν οι άλλοι όλοι μαζί, χωρίς να ναυαγήσουν οι απόψεις, οι ιδέες, και -γιατί όχι;- τα όνειρά τους.
Γιατί πολλά απ’ αυτά τα παιδιά, μεγάλα και μικρά, του ΣΥΡΙΖΑ εγκληματούν ακόμα περισσότερο απ’ όσο ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος καταγγέλλουν: Ονειρεύονται ξύπνια, όταν οι κατήγοροί τους έχουν πάψει να ονειρεύονται ακόμα και κοιμισμένοι.
Εν ολίγοις στην αναμέτρηση αυτή επανήλθε χάρη στα παλιόπαιδα του ΣΥΡΙΖΑ ένα εχθρικό και απροσδόκητο για τους εξ officio εκπροσώπους του έθνους και των ψυχών μέγεθος:
το ήθος, που σημαίνει η προσπάθεια όχι να κρύψεις αλλά να πεις την αλήθεια, όχι να κρυφτείς αλλά να εκτεθείς, όχι να παίρνεις αλλά να δίνεις – ή και να δίνεις.
Και ακριβώς, αν το δει κανείς προσεκτικά, αυτό το ήθος προσπαθούν να περάσουν θηλιά στον λαιμό του ΣΥΡΙΖΑ οι κατήγοροί του.
Να το διαβάλουν ως επιπολαιότητα, ως εξτρεμισμό, ως αντιφάσεις, ως νεανικές τρέλες.
Μια λέξη, ένα κόμμα, μια σκέψη – και κάνουν την τρίχα τριχιά για να τον απαγχονίσουν.
Μπας και επαναφέρουν στους χρονίως υποταγμένους τα ωραία αισθήματα
– Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης.
Μόνο που οι νοικοκύρηδες βλέπουν τα νοικοκυριά τους να καταρρέουν.
Την οικογένεια, την ηθική, τον κόσμο τους να καταρρέουν.
Και όπως σε άλλες σκοτεινές εποχές βλέπουν στην Αριστερά μια ελπίδα, μια απαντοχή.
Το κάτι άλλο.
Στο κάτω – κάτω η παράδοση των Ελλήνων δεν είναι η υποταγή, κάτι έχει αφήσει πίσω του ο περίπατος της Ρίτας Μπούμη – Παπά με τις νεκρές της φίλες και η διαδήλωση του Ελύτη παρέα με τους νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες.
Κι αυτό το κάτι φέρνουν στην επιφάνεια τώρα τα παλιόπαιδα του ΣΥΡΙΖΑ και θα δουν όλοι τις επόμενες εβδομάδες πόσο ισχυρό είναι και πόσο θα αντέξει στις διαβολή, στη συκοφαντία, στην προβοκάτσια και στον κατασκευασμένο τρόμο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όρθιοι, άτακτα και χωρίς περίσκεψη θα προχωρούν προς τον αδίστακτο αντίπαλο.
Επειδή όμως μερικοί πιο έμπειροι και πιο υποψιασμένοι ανησυχούν καλόπιστα για τα λάθη, καλό είναι να ξέρουν ότι μαθαίνουν γρήγορα εκείνοι που ξέρουν να βλέπουν γύρω τους.
Και θα συντονιστούν καλύτερα, και θα προσέχουν περισσότερο οι εκπρόσωποι της νεαρής αυτής πρόκλησης που αποκαλείται σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι ίδιος με το ΣΥΡΙΖΑ του χθες.
Θα μάθουν, ασφαλώς.
Αρκεί να διατηρήσουν αυτό το φρέσκο, το νεαρό, το ατίθασο που τους κάνει αυτό που είναι και μπορεί να τους δώσει αυτό που δικαιούνται.

Γιατί, αν ο ΣΥΡΙΖΑ γινόταν σαν τους άλλους, ακόμα και αυτοδύναμος να έβγαινε, θα σκότωνε την υπόσχεση που ο ίδιος είναι για μια κουρασμένη κοινωνία και που πάει πολύ πέρα από το Μνημόνιο.


http://www.avgi.gr

xristos 666 πρίν 5 ώρες

Που ήμασταν ΕΔΩ
που βρισκόμαστε ΕΔΩ
και
που οδεύουμε ΕΔΩ

ΓΙΑΤΙ

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ο ΟΜΦΑΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.


Μεγάλη κουβέντα έγραψες ..........και συμφωνώ απόλυτα . ......όπως και σε πολλά άλλα
Στα περί ΧΑΑ άστα .......... ........ πίκρα

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ο ΟΜΦΑΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ................................άλλη μιά φορά ξανά



Πάει για την αιφνίδια κίνηση ματ στην παγκόσμια σκακιέρα.

Αγνωστο ακόμη τι ή ποιος θα ξεψυχήσει πάνω στο θυσιαστήριο.




Ο αποδιοπομπαίος τράγος και ο μπαμπούλας

Δημοσίευση: Παρασκευή, 25 Μάιος 2012, 11:20

της Tασούλας Kαραϊσκάκη

«Οταν χώρες ή άνθρωποι έχουν ζήσει πάνω από τις δυνατότητές τους και τώρα πρέπει να υποστούν κάποια λιτότητα, να κάνουν περικοπές, να μεταρρυθμίσουν την αγορά εργασίας τους, τείνουν να ρίχνουν την ευθύνη σε άλλους.
Ψάχνουν για αποδιοπομπαίους τράγους. Είναι φυσικό για ανθρώπους που υποφέρουν από τα λάθη τους να κατηγορούν τους άλλους. Η Γερμανία αποτελεί για τους Ελληνες τον αποδιοπομπαίο τράγο», είχε δηλώσει προ καιρού ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Αποτελεί πράγματι η Γερμανία για την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη τον αποδιοπομπαίο τράγο, δηλαδή τη χώρα η οποία φορτώνεται το βάρος της ευθύνης για τα προβλήματα της χώρα μας ή του συνόλου της ευρωπαϊκής οικογένειας; Τη θεωρούν ως το μαύρο πρόβατό της; Νιώθουν οι κάτοικοί της αποξενωμένοι από την Ενωση, με την έμμονη ιδέα του αενάως κατηγορουμένου, ανασφαλείς, απορριπτέοι, φορείς όλων των αρνητικών συμπεριφορών που συνετέλεσαν στη διακοπή των σχέσεών τους με την Κοινότητα; Εχουν ταυτιστεί με το σφάλμα, το κακό, τον δόλο; Με το «άλλο» μέλος που απειλεί την καθεστηκυία τάξη και γι’ αυτόν το λόγο έχει γίνει μισητό;

Η Γερμανία, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πολιτική της και τον Τύπο της, φαίνεται να έχει επιλέξει μάλλον την τακτική της επίθεσης και όχι της συμπλεγματικής άμυνας. Ενδεχομένως κάποια τέτοια αισθήματα μοιράζονται μεμονωμένοι πολίτες της, υπό συγκεκριμένες συνθήκες.

Αποτελεί η Ελλάδα για την Ευρώπη τον αποδιοπομπαίο τράγο; Πολλοί θα έλεγαν ναι, ότι η Ελλάδα είναι στον ρόλο του φταίχτη που αναζητούν όλοι. ΄Η -μέσα στη χώρα- αποδιοπομπαίος τράγος είναι ένα ή περισσότερα κόμματα, μια συγκεκριμένη γενιά (μεταπολιτευτική), μια συγκεκριμένη κατηγορία υπαλλήλων (δημόσιοι). Πάντα υπό το πρίσμα της άδικης κατηγορίας και της προσπάθειας η ενοχή να αποτιναχτεί.

Μια ενοχή, που ωστόσο έχει φωλιάσει στη συνείδηση αρκετών. Είναι η ενοχή του οφειλέτη, του ανθρώπου με τύψεις για πράξεις που είναι αξεχώριστες από την «ηθική» του, του ενοχοποιημένου για ένα αμάρτημα που διέπραξαν ίσως άλλοι, το οποίο ωστόσο ξαλαφρώνει το πορτοφόλι του και επηρεάζει τη συμπεριφορά του, του αναξιόπιστου, ο οποίος νιώθει ότι κάθε δικαιολογία που προβάλλει στους θεματοφύλακες της οικονομικής ορθότητας εκλαμβάνεται ως παραδοχή της ενοχής του.

Αυτά τα αισθήματα βέβαια, αν και μπορεί να καθορίσουν όχι μόνο μία αλλά περισσότερες πολιτικές επιλογές στις επικείμενες εκλογές, δεν είναι αυτή τη στιγμή στο παγκόσμιο επίκεντρο.

Ο ρόλος της Ελλάδας είναι αρκετά πιο σύνθετος.

Είναι ναι μεν τιμωρημένη και εκφοβιζόμενη,

αλλά είναι μαζί και εκφοβιστής.

Ο μπαμπούλας που στοιχειώνει τις μέρες και τις νύχτες πολλών ηγετών.

Δεν είναι τυχαία τα ταυτόχρονα χάδια και χαστούκια, οι απειλητικές υποδείξεις και οι εκδηλώσεις προθέσεων για αλληλεγγύη.



Οι επικείμενες ελληνικές εκλογές μοιάζουν με την αιφνίδια κίνηση ματ στην παγκόσμια σκακιέρα.

Αγνωστο ακόμη τι ή ποιος θα ξεψυχήσει πάνω στο θυσιαστήριο.


Πηγή: Καθημερινή

Αγνωστο ακόμη τι ή ποιος θα ξεψυχήσει πάνω στο θυσιαστήριο.




“Άν η Ελλάδα καταστραφεί, αρκεί μια ελιά, ένα κλήμα και μια βάρκα για να ξεκινήσουμε από την αρχή.”
- Οδυσσέας Ελύτης

Η Ελλάς πέπρωται να ζήσει και θα ζήσει ...

είναι κι αυτό ............. μία πύλη του μυστηρίου


http://www.youtube.com/watch?v=kyOqSARj ... re=related

Το χαλασμένο γερμανικό γονίδιο



Πολλές είναι οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί σχετικά με τα κίνητρα της Γερμανίας πίσω από τα σκληρά μέτρα που έχει επιβάλει στην Ελλάδα. Άλλες τα αποδίδουν στην προτεσταντική ηθική, άλλες σε υφέρποντα ναζιστικά γονίδια, άλλες στο σύνδρομο της Βαϊμάρης, άλλες σε εγγενή τιμωρητική διάθεση, που συνάδει με την αρχέγονη εικόνα της Frau Blücher και της νταρντάνας γερμανίδας γκουβερνάντας, και πάει λέγοντας. Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν πλησιάζει την αλήθεια που είναι απλή και άλλη: Το πρόβλημα των Γερμανών δεν είναι ηθικό, αλλά γονιδιακό. Και παρά τον άμεσο συνειρμό για κάποιο λανθάνον γονίδιο που αναπαράγει τον φασισμό από τη μια γενιά στην άλλη, το χαλασμένο γερμανικό γονίδιο, δεν είναι αυτό, αλλά το «γονίδιο της χαράς», εξακριβωμένο από τα καλύτερα εργαστήρια βιοτεχνολογίας και από τους πλέον διεισδυτικούς ψυχολόγους.

Τι άλλωστε να φταίει που οι Γερμανοί στην πλειοψηφία τους αδυνατούν να γευτούν ακόμα και τις ελάχιστες χαρές της ζωής, όταν και η ανεργία μειώνεται και η οικονομία τους πλέει με φουσκωμένα τα πανιά;

Θα μου πείτε ότι στενοχωριούνται και τύπτονται που βλέπουν τους καημένους τους Έλληνες και τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους και τους Ιρλανδούς να ταλαιπωρούνται, με τους ίδιους να επωφελούνται από την ταλαιπωρία τους. Αποκλείεται, αποφαίνονται οι ειδικοί. Το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και μόνιμο. Οι Γερμανοί έχουν πλέον χάσει οριστικώς και αμετακλήτως την ικανότητα να χαίρονται. Τι να τα κάνεις τα πλούτη και τα καλά όταν δεν μπορείς να τα χαρείς; Και τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως σοβαρά. Κοινωνικές μετρήσεις δείχνουν ότι το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζει ένα αξιοσέβαστο 46%, ενώ ανάμεσα στους νέους το ποσοστό σκαρφαλώνει στο 55%. Τίποτε πλέον δεν μπορεί να κάνει την εξουθενωμένη γερμανική καρδιά να σκιρτήσει από χαρά. Κάθεται εκεί και μαραζώνει, μένοντας αδιάφορη ακόμα και σ’ ένα πλούσιο δείπνο σε καλό εστιατόριο, ακόμα και στις διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς, ακόμα και μπροστά σ’ ένα βαρέλι μπύρα. Αλλά μένει το σεξ, θα μού πείτε. Μπα, ούτε και σ’ αυτό, λένε οι μετρήσεις. Ήταν που ήταν χάλια ήδη από παλιά, μπήκε στη μέση και το μεταλλαγμένο γονίδιο και η ερωτική ζωή των Γερμανών έπιασε πάτο.
«Καταραμένο γονίδιο», φέρονται ν’ αναφωνούν απελπισμένοι. «Πάει, τέλειωσε πια η ζωή για μας. Ξεχάσαμε τι σημαίνει να είσαι ευτυχισμένος».

Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η κατάρρευση της ικανότητας των Γερμανών να ευτυχούν; Το στρες της δουλειάς, είναι η πιο κοινή απάντηση. Μπορεί να έχουν ακόμα δουλειά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα έχουν και αύριο. Μπορεί να έχουν ακόμα δουλειά, αλλά αυτό δεν λογίζεται σαν δουλειά, αν πρόκειται να δουλεύουν ολημερίς κι ολονυχτίς. Πιο πολύ σε δουλεία φέρνει. Κι ιδού τ’ αποτελέσματα.

Οι έρευνες όμως έδειξαν ότι οι Γερμανοί δεν μπορούν να γευτούν τη χαρά, παρά μονάχα αν προηγουμένως την έχουν κερδίσει, αν δηλαδή έχουν κάνει κάτι δυσάρεστο και επίπονο, που η χαρά που ακολουθεί να έρχεται σαν δώρο για το επίτευγμά τους. Έτσι, λοιπόν εξηγείται και η συμπεριφορά που επιδεικνύουν προς τους πάσχοντες λαούς. Κρίνοντας από τη δική τους νοοτροπία, τα μέτρα και οι απαιτήσεις προς εμάς, μόνο ένα σκοπό μπορεί να έχουν: να μας κάνουν, δηλαδή, να χαρούμε, στο βαθμό που θα έχουμε επιτύχει να ικανοποιήσουμε τους στόχους. Βάζοντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση, η αντίληψη ότι οι Γερμανοί θέλουν να μας τιμωρήσουν είναι εντελώς ανιστόρητη και λανθασμένη. Τη μέθη της νίκης θέλουν να μάς κάνουν να αισθανθούμε. Και ως προς αυτό μάλλον θα έπρεπε να τους ευχαριστούμε. Αλλά εμείς είμαστε άλλος λαός και δεν καταλαβαίνουνε από τέτοιες περίπλοκες διαδρομές των συναισθημάτων.

Γι αυτό και μας ζηλεύουν! Μπορεί εμείς να το ψιθυρίζουμε αυτάρεσκα μεταξύ μας, αλλά οι μετρήσεις είναι αμείλικτες και το φωνάζουν. Οι Γερμανοί όντως μας ζηλεύουν. Είναι κι αυτό μέρος της κουλτούρας τους. Έτσι λένε οι ειδικοί. Ζηλεύουν τους χαλαρούς και ευτυχισμένους ανθρώπους. Ζηλεύουν τους λαούς που περνάνε καλύτερα από τους ίδιους, αν και με λιγότερα, ζηλεύουν τους ανέμελους λαούς, που φρόντισαν και κράτησαν ανέπαφα στο χρόνο τα καλά τους γονίδια.

Αν το καλοσκεφτείς, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Φούχτε, ο Ράιχενμπαχ, και οι λοιποί, ούτε τον ήλιο μας θέλουν, ούτε τα οικόπεδά μας, ούτε τα λεφτά μας. Αυτοί οι άνθρωποι τα γονίδιά μας θέλουν μόνο και τίποτε άλλο.

Κι εδώ ακριβώς έχουμε ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί…


Υ.Γ. Δείτε σχετικά στο SPIEGEL ........http://www.spiegel.de/international/zei ... 34973.html

Η Ελλάς πέπρωται να ζήσει και θα ζήσει

Από τον Χάρρυ Κλυνν

http://anti-ntp.blogspot.com/2012/01/bl ... _7536.html

Εγκώμιο πληθωρισμού

Δημοσίευση: Τετάρτη, 23 Μάιος 2012, 09:27

του Σεραφείμ Κωνσταντινίδη

Σε πολλές περιόδους της Ιστορίας, κεντρικό αίτημα για την οικονομία ήταν η σταθερότητα. Ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός ήταν εφιάλτης, ιδιαίτερα στην Ευρώπη όπου θεωρήθηκε ένα από τα αίτια του χάους που οδήγησε στην άνοδο ολοκληρωτικών καθεστώτων και στον παγκόσμιο πόλεμο.
Η μεταπολεμική Ευρώπη οικοδομήθηκε από ηγεσία που έζησε τη σκοτεινή αυτή περίοδο ή διδάχθηκε στα πανεπιστήμια από καθηγητές που την είχαν ζήσει και την περιέγραφαν με μελανά χρώματα. Οι πολιτικοί δέχθηκαν με προθυμία ή αναγκάστηκαν να αποδεχθούν την ανάθεση σε τεχνοκράτες των κεντρικών τραπεζών την αποστολή να εξασφαλίσουν σταθερές τιμές.

Γι’ αυτό και η ευρωπαϊκή ενοποίηση οδήγησε στην υιοθέτηση του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, για το οποίο και πάλι η επιδίωξη διατήρησης της σταθερότητας των τιμών ανατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι πολιτικοί της Ευρώπης παραχώρησαν μέρος της εξουσίας τους σε υπερεθνικό όργανο που θα διαφύλασσε τη σταθερότητα των τιμών. Αντίθετα οι πολιτικοί στην Ελλάδα, για μεγάλο διάστημα, αξιοποίησαν τη δυνατότητα να δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο και έτσι έγινε το πάρτι της ψηφοθηρίας και της διαπλοκής. Δεν είχαν την ευχέρεια να τυπώνουν χρήμα, αλλά μπορούσαν να δανείζονται.

Παλαιότερα, εφαρμοζόταν ο χρυσός κανόνας, δηλαδή η μετατρεψιμότητα των νομισμάτων σε χρυσό με βάση συγκεκριμένη τιμή, ώστε να εξασφαλίζεται η σταθερότητα στις τιμές και τις ισοτιμίες των νομισμάτων. Ηταν μια άλλη προσπάθεια να επιβληθεί σταθερότητα.

Ο κανόνας αυτός καταργήθηκε επειδή λειτουργούσε ως περιοριστικός παράγοντας όσον αφορά την ανάπτυξη. Η έλλειψη του μετάλλου περιόριζε τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Οι κυβερνήσεις δεν είχαν τη δυνατότητα να αυξήσουν τη χρηματοδότηση της οικονομίας ώστε να αντιμετωπιστεί η ύφεση. Ορισμένοι πιστεύουν ότι και το αυστηρό σύστημα του ευρώ προκαλεί ανάλογες παρενέργειες.

Τώρα η Ευρώπη προβληματίζεται, καθώς η μακρά περίοδος χαμηλού πληθωρισμού και επιτοκίων οδήγησε την Ελλάδα σε κρίση χρέους αλλά και πολλές χώρες στην ύφεση. Το 2011 έκλεισε με δύο συνεχή τετράμηνα πτώσης της παραγωγής και του ΑΕΠ σε ένδεκα χώρες της Ευρώπης: Ισπανία, Ιταλία, Ολλανδία, Δανία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Κύπρος, Τσεχία, Πορτογαλία, Σλοβενία και Μεγάλη Βρετανία. Οικονομίες με διαφορετικά προβλήματα και άλλες προοπτικές βρίσκονται σε ύφεση και στις περισσότερες από αυτές η ανεργία είναι σε διψήφια νούμερα. Ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι βέβαιον ότι η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα σημαντικών αλλαγών. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να ξεφύγει από την πλήρη καταστροφή με εύκολα μέτρα και χωρίς βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές. Αντίθετα, θα χρειαστούν πολλά χρόνια ανάπτυξης προκειμένου να βελτιωθεί η απασχόληση.

Αυτό που επιλέγουν όλοι δεν είναι σταθερότητα τιμών, αλλά η ανάπτυξη ακόμα και με πληθωρισμό.

Καλύτερα με εισόδημα που τρώει ο πληθωρισμός, παρά άνεργος.

Πηγή: Η Καθημερινή