http://www.youtube.com/watch?v=PSoL3hWyehU

Στα αρχιδια μας οτι λες.

Και ποιός σου είπε ότι τα αρχίδια δεν έχουν άποψη ????




τα υπόλοιπα ..................αύριο που θα έχει καλό καιρό



μουατσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσς

Καλημέρα όλη μέρα και για σήμερα σ όλους τους φίλους-συναγωνιστές και πάντα με αισιοδοξία και χαμόγελο...!

Η κυβέρνηση πάλι υποχώρησε άτακτα, απέναντι στους "πατρίκιους" της βουλής, που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι τα προνόμια ΤΕΛΟΣ.
Τελικά μόνο στους υπόλοιπους εργαζόμενους πουλάει τσαμπουκά η κυβέρνηση και πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να τους πάρουμε με τα "σούτια"...!
Και η πλάκα είναι ότι την αποκαλούν οι "χαϊδεμένοι" και "Σύγχρονη Χούντα".
Δηλαδή οι άλλοι που μας ξεσκίζει αβέρτα, πως να τους αποκαλούμε...???

Τα λεφτά έρχονται...Και ΟΛΟΙ οι αφελείς περιμένουν ότι αυτοί θα είναι οι "εκλεκτοί", ενώ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πρόκειται να πάρει φράγκο, πλην των δικαιούχων εφ άπαξ και αν...!

Επανεκκίνηση των οδικών έργων λέει η κυβέρνηση...
Μαζέψανε οι εργολάβοι λεφτά από τα διόδια σε ανύπαρκτους δρόμους, θα πάρουν και οι τράπεζες κανενα φράγκο από τη "δόση" και θα αρχίσουν να δουλεύουν σιγά-σιγά.
30.000 θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν λέει η κυβέρνηση και είναι πολύ καλό αυτό, αρκεί να μην είναι θέσεις μόνο για αλβανο-ρουμανο-βούλγαρους...Και τα έργα να είναι στην πραγματική τους αξία και όχι μόνο για κονόμα των εργολάβων...!
Το δημόσιο συμφέρον προέχει...!

Άντε καλημέρα και πάλι και καλή καρδιά...!

Καλό βράδυ σ όλους τους φίλους-συναγωνιστές και για σήμερα και πάντα με αισιοδοξία και χαμόγελο...!

Στη ζωή και στο ΧΑΑ πρέπει να έχεις μαζί σου και τις συμπτώσεις καμιά φορά...!:)


Ήμουν πολύ ευτυχισμένος. Η κοπέλα μου και εγώ ήμασταν μαζί για πάνω από 1 χρόνο και μιας και όλα πήγαιναν περίφημα αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Οι γονείς μου μας βοήθησαν με κάθε δυνατό τρόπο, οι φίλοι μου με ενθάρρυναν να το κάνω, όσο για την φίλη μου, ήταν ένα όνειρο που έπαιρνε σάρκα και οστά. Υπήρχε μόνο ένα πράγμα που με ενοχλούσε και πολύ μάλιστα. Η μικρή της αδερφή που ήταν 20 ετών, φορούσε μίνι φούστες και μπλούζες που αναδείκνυαν το πλούσιο μπούστο της. Πολλές φορές έσκυβε μπροστά μου με τέτοιο τρόπο που μπορούσα να δω το εσώρουχο της και ήμουν σίγουρος πως το έκανε σκόπιμα γιατί πολύ απλά δεν το έκανε σε κανέναν άλλο. Μια μέρα με κάλεσε να δούμε τις προσκλήσεις του γάμου. Όταν έφτασα ήταν μόνη. Μου είπε πως σύντομα θα παντρευόμουν όμως αυτή είχε αισθήματα για μένα που ούτε μπορούσε αλλά ούτε και ήθελε να ξεπεράσει. Μου είπε πως ήθελε να κάνουμε έρωτα πριν εγώ παντρευτώ την μεγάλη της αδερφή. Είχα πάθει σοκ, δεν μπορούσα να πω τίποτα. Αυτή πήρε και πάλι τον λόγο: «Πάω πάνω στην κρεβατοκάμαρα. Αν θέλεις έλα». Την κοιτούσα σοκαρισμένος να ανεβαίνει την σκάλα. Έπειτα κατευθύνθηκα προς την εξώπορτα. Βγήκα από το σπίτι και κατευθύνθηκα γρήγορα προς το αυτοκίνητο. Ο μέλλοντας πεθερός μου περίμενε εκεί. Με δάκρυα στα μάτια του με αγκάλιασε και μου είπε:
«Είμαστε πολύ ευτυχισμένοι που πέρασες αυτή την δοκιμασία. Δεν μπήκες στον πειρασμό και προτίμησες να φύγεις. Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο άνδρα για την κόρη μας. Καλώς ήρθες στην οικογένεια μας».

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; Πάντα να έχεις τα προφυλακτικά σου στο αυτοκίνητο!

Dow Jones 13,170.72 -0.56%
S&P 500 1,419.45 -0.63%
Financial -0.38%
NBG 1.78 -2.20%

Kαλημέρα.....

http://www.youtube.com/watch?v=nYZRxq3jCJo

Καλημέρα όλη μέρα σ όλους τους φίλους-συναγωνιστές και πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία...!

Την πήραμε(νε) τη δόση επιτέλους και με δυο λόγια η κατάσταση έχει ως εξής για την κοινωνία, παρά τα πανηγύρια των κυβερνώντων...

Τελείωσαν τα δύσκολα και αρχίζει τώρα...Ο εφιάλτης...!

Καλό βράδυ και για σήμερα στην καλή παρέα και πάντα με αισιοδοξία και χαμόγελο...!

Αντί ανεκδότου, σήμερα ένα διδακτικό σύντομο διήγημα...!

Ένας αριθμός
Tις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.
- Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα 'χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν...
Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα...
- Για σαράντα.
- Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ...
- Δύο μήνες και πέντε μέρες...
- Δύο μήνες ακριβώς... Το 'χω σημειώσει... Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές... δε δουλεύετε τις Κυριακές.
Πηγαίνετε περίπατο μετα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές...

Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη.
- Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες... Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... Χμ! σαράντα ένα ρούβλια... Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακκόκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.
- Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του... Βγάζουμε δύο ρούβλια... Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει... Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του... Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια... Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να 'χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι' αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...
- Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα. μουρμούρισε η Ιουλία.
- Το 'χω σημειώσει!
- Καλά...
- Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα.

Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
- Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε...
Αυτά είναι όλα όλα που δανείστηκα.
- Μπα; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου, αγαπητή μου!
Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ' τα...

Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.
- Ευχαριστώ, ψιθύρισε.
Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα δώθε στο γραφείο. Με έπιασαν τα δαιμόνια μου.
- Και γιατί με ευχαριστείς;
- Για τα χρήματα.
- Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Και μου λες κι ευχαριστώ;
- Οι άλλοι δε μου 'διναν τίποτα!...
- Δε σου 'διναν τίποτα. Φυσικά! Σου έκανα μια φάρσα για να σου γίνει σκληρό μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελο! Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; Γιατί στέκεσαι έτσι σαν χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ' αυτό τον κόσμο αν δεν πατήσεις λίγο πόδι, αν δε δείξεις τα δόντια σου; Γιατί είσαι άβουλη;
Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε.

Ά. Τσέχωφ, Διηγήματα.

Καλημέρα όλη μέρα σ όλους και πάντα γελαστά και αισιόδοξα...!


Χρόνια πολλά στις Ελευθερίες και τους Λευτέρηδες και στις Ανθούλες...Και καλή λευτεριά στην πατρίδα...!

Από επικαιρότητα δεν έχει κάτι σοβαρό, εκτός από το "μπουζούριασμα" του "ογκόλιθου" της επιχειρηματικότητας "Λαυρέντη" και τις απειλές που δέχεται τάχα ο "ογκόλιθος" της πολιτικής Καμμένος...