Αισιόδοξος για το μέλλον


Την αισιοδοξία του πως θα τα καταφέρουμε, εξέφρασε ο αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος της Eurobank EFG, κ. Βύρωνας Μπαλλής, σε ημερίδα του Πανεπιστημίου Πειραίως, με θέμα "Η Ελλάδα σε κρίση ένα χρόνο μετά: Απολογισμός & Προοπτικές".

Ο κ. Μπαλλής, τόνισε πως "τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης ήδη εμφανή στους εξωστρεφείς τομείς δράσης, είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρουμε να βρούμε τον δρόμο που θα οδηγήσει την χώρα μας σε μία ουσιαστική αναγέννηση".

Ωστόσο, υπογράμμισε και τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, όπου μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι ο γιγάντιος και συγκεντρωτικός δημόσιος τομέας και η φοροδιαφυγή.
Ο κ. Μπαλλής, επεσήμανε, επίσης και πως τo ζητούμενο για την ελληνική οικονομία είναι η έξοδος από την ύφεση και η όσο το δυνατόν σύντομη επαναφορά της σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, "πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει μόνο με την επαναφορά κλίματος εμπιστοσύνης και είσοδο κεφαλαίων στη χώρα μας".

Αναλυτικά όλη η ομιλία του:
Ουσιαστικές παθογένειες της Ελληνικής Οικονομίας όπως ο γιγάντιος και συγκεντρωτικός δημόσιος τομέας, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, η αδιαφάνεια και η γραφειοκρατία καθώς και η συνεχής συρρίκνωση της ανταγωνιστικότητας, παθογένειες οι οποίες όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκαν -αντιθέτως γιγαντώθηκαν- για ολόκληρες δεκαετίες, οδήγησαν την χώρα μας σε σοβαρή οικονομική κρίση.

Ο ασύστολος δανεισμός της χώρας μας οδήγησε το δημόσιο χρέος από 1,7 δις ευρώ το 1980 σε 31 δις το 1990 σε 141 δις το 2000 και σε 324 δις το 2010 (forecast). Αξίζει να τονίσει κανείς ότι υπερχρεωμένος είναι ο δημόσιος τομέας της Ελλάδας, όχι ο ιδιωτικός ο οποίος έχει από τους χαμηλότερους δείκτες δανεισμού στην Ευρώπη.

Η χώρα μας αποτέλεσε τον αποδιοπομπαίο τράγο, έγινε ο καταλύτης της ανάδειξης ενός συνολικότερου προβλήματος που ονομάζεται ευρωπαϊκό χρέος. Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη, ανέδειξε την ανάγκη της συμπλήρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με μία κοινή δημοσιονομική πολιτική καθώς και την ανάγκη εξεύρεσης μιας συνολικότερης λύσης για την αντιμετώπισή της. Υπάρχει ουσιαστική πρόοδος στην συνεννόηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και προσωπικά πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα εξευρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση, κάτι που θα βοηθήσει ουσιαστικά και την χώρα μας.

Όποιες όμως και αν είναι οι λύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο και αν αυτές βοηθήσουν την χώρα μας, ένα παραμένει σίγουρο: Η ουσιαστική δουλειά απαιτείται να γίνει από εμάς. Η χώρα μας έφθασε στα όρια του δυνατού για το χρέος της, ουδείς πλέον ελεύθερος επενδυτής δεν είναι διατεθειμένος να δανείσει 1 ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο, πράγμα που σημαίνει, ότι:

α. πρέπει να σταματήσουμε να συσσωρεύσουμε ετήσια ελλείμματα
β. να μειώσουμε το απόλυτο ύψος του χρέους
γ. να πείσουμε ότι θέλουμε και μπορούμε να εξυπηρετήσουμε αυτό το
υψηλό χρέος στο μέλλον.


Ι. Ένα πρώτο σημαντικό βήμα έχει συντελεστεί με το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής.

Έχει συμπληρωθεί περίπου ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησε το Πρόγραμμα Προσαρμογής για τη χώρα μας και έχουν πραγματοποιηθεί πολλές και σημαντικές εξελίξεις. Κινήσεις που, αν είχαν γίνει νωρίτερα, θα είχαν οδηγήσει την χώρα σε ουσιαστική πρόοδο και ενδεχομένως θα είχαν προλάβει τα χειρότερα.


α) Oυσιαστικές νομοθετικές πρωτοβουλίες έλαβαν χώρα κατά τους τελευταίους μήνες στον εργασιακό, συνταξιοδοτικό και φορολογικό τομέα, στην αναδιάρθρωση των ΔΕΚΟ, στον νέο αναπτυξιακό νόμο, στο άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων κλπ. Παρά τα σημαντικά αυτά βήματα, οφείλουμε να πούμε ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις δεν αρκούν από μόνες τους αν δεν συνοδεύονται από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο απαρέγκλιτης εφαρμογής των προβλεπομένων. Για παράδειγμα, οι όποιες προβλέψεις στον φορολογικό νόμο δεν θα πατάξουν την φοροδιαφυγή (τον υπ΄ αριθμόν 1 παράγοντα για την αύξηση των δημοσίων εσόδων) αν δεν υπάρχουν ταυτόχρονα οι απαραίτητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, η χρήση νέων τεχνολογικών μέσων και η πρόβλεψη για ξεκάθαρα οριοθετημένη δράση των δημόσιων λειτουργών.


β) Υπήρξε σημαντική μείωση του ελλείμματος για το 2010 (που όμως στηρίχθηκε κυρίως στις περικοπές δαπανών). Πιο συγκεκριμένα, εν μέσω κρίσης, με το ΑΕΠ της χώρας να καταγράφει μείωση κατά 4,5% σε ετήσια βάση, πραγματοποιήθηκε σημαντική πρόοδος στον τομέα της δημοσιονομικής προσαρμογής με μείωση του ελλείμματος κατά 11δις ευρώ ή 37% σε σχέση με το 2009 και όλα αυτά χωρίς ακόμη καμία ουσιαστική βελτίωση στο μέγεθος & την αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, υπογραμμίζοντας έτσι το δυνητικό όφελος που θα έχουμε από ένα απλό νοικοκύρεμα της δημόσιας μηχανής.


γ) Το τελευταίο διάστημα, παρατηρούμε ορισμένες ενθαρρυντικές εξελίξεις όπως η σημαντική αύξηση των εξαγωγών για το 2010 (+8,3% σε ετήσια βάση), με ταυτόχρονη μείωση των εισαγωγών κατά 21% σε ετήσια βάση, λόγω της πτώσης της εγχώριας ζήτησης.
Επίσης, τα έσοδα από τον Τουρισμό φαίνεται να σταθεροποιούνται καθώς οι οικονομίες του εξωτερικού αρχίζουν να βγαίνουν από την πρόσφατη κρίση, ενώ οι προοπτικές για το 2011 είναι περισσότερο ευνοϊκές λόγω της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, των αρνητικών εξελίξεων στις χώρες της βόρειας Αφρικής αλλά και της προσφοράς ανταγωνιστικότερων τιμών στο ελληνικό τουριστικό προϊόν (μείωση συντελεστών ΦΠΑ).


Γίνονται λοιπόν ουσιαστικά βήματα, με την εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας και υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία για την Οικονομία. Δυστυχώς όμως δεν αρκούν. Η ύφεση πλήττει την κατανάλωση, έχει άμεσο αντίκτυπο στην απασχόληση και στην μείωση των διαθέσιμων εισοδημάτων. Περισσότερο όμως από όλα πλήττει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και τις επενδύσεις.


Τo ζητούμενο για την ελληνική οικονομία είναι η έξοδος από την ύφεση και η όσο το δυνατόν σύντομη επαναφορά της σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει μόνο με την επαναφορά κλίματος εμπιστοσύνης και είσοδο κεφαλαίων στη χώρα μας.


Αναφερόμενος στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, ακριβώς ένα χρόνο πριν από αυτό το βήμα, είχα παραθέσει κάποιες σκέψεις, οι οποίες φαίνεται να γίνονται ολοένα πιο επίκαιρες:
Πως θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε το κλίμα εμπιστοσύνης μέσα και έξω από τη χώρα μας?
ΙΙ. Δεδομένου ότι ακόμη και η απαρέγκλιτη εφαρμογή του Προγράμματος σταθερότητας θα επιτύχει μεν την μείωση του ελλείμματος του Δημοσίου σαν ποσοστό του Εθνικού Εισοδήματος, αλλά όχι και τη μείωση του συνολικού χρέους της χώρας, είχα προτείνει να προχωρήσουμε σε ένα Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων Δημοσίων Επιχειρήσεων και Αξιοποίησης της Ακίνητης Περιουσίας την οποία το Δημόσιο διαθέτει και η οποία έχει μεγάλη αξία. Επίσης, είχα προτείνει την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών του Δημοσίου, μέσω της έκδοσης μακροχρόνιων ομολόγων του Ελληνικού Κράτους με τη μορφή "covered bonds", δηλαδή με εγγύηση ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, ούτως ώστε να επιτευχθούν σημαντικά καλύτεροι όροι δανεισμού.
Και είχα τότε δικαιολογήσει μία τέτοια πρόταση λέγοντας ότι είναι απόλυτα θεμιτό και δίκαιο, συσσωρευμένα χρέη δεκαετιών να αποπληρωθούν από την χρήση συσσωρευμένων περιουσιακών στοιχείων, καθώς έτσι αποφεύγεται η εξοντωτική επιβάρυνση των σημερινών και των μελλοντικών γενεών οι οποίες έχουν περιορισμένη ίσως μηδενική ευθύνη στην δημιουργία των σημερινών χρεών.
Με δεδομένη την έλλειψη ρευστότητας και το ευρύτερο οικονομικό κλίμα, που δεν ευνοεί στην παρούσα συγκυρία ξένες επενδύσεις, μόνο ένα ισχυρό και ηχηρό θετικό shock στο σύστημα θα μπορούσε να αποτελέσει το ουσιαστικό έναυσμα / έναν καταλύτη για να ξεκινήσει μία διαδικασία αναστροφής κλίματος & ανάπτυξης για την χώρα.


Και αυτό το θετικό shock θα μπορούσε σε αυτή την συγκυρία να προκληθεί με την δημιουργία και δημοσιοποίηση ενός ολοκληρωμένου, εφαρμόσιμου και μεγάλης εμβέλειας προγράμματος αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας. Ένα τέτοιο φιλόδοξο σχέδιο θα επιτύγχανε άμεση αναστροφή του κλίματος, θα δημιουργούσε θετικό ηχηρό αντίκτυπο στην διεθνή αγορά με σημαντικά πολλαπλασιαστικά οφέλη, αφού τα διεθνή αντανακλαστικά θα τίθονταν σε λειτουργία, το ενδιαφέρον των επενδυτών θα ξυπνούσε αυτομάτως και θα οδηγούσε σε αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον για επενδύσεις στην χώρα.


Θα ήθελα εδώ να γίνω πιο σαφής για το πώς θα μπορούσε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας να λειτουργήσει ως καταλύτης ανάπτυξης για τη χώρα μας.
Κριτήριο για την αξιοποίηση ενός περιουσιακού στοιχείου, κατ' αρχήν, θα πρέπει να είναι όχι η αξία του αυτή καθαυτή, αφού δεν πωλείται, αλλά η υπεραξία και οι θέσεις εργασίας που η προτεινόμενη παραχώρηση και αξιοποίηση μπορούν να δημιουργήσουν.


Έτσι, σε πρώτη φάση, το Δημόσιο, ως ιδιοκτήτης του περιουσιακού στοιχείου, πρέπει να απευθυνθεί στην αγορά (εσωτερική και εξωτερική) και να ζητήσει επενδυτικές προσφορές προς αξιοποίηση ενός ακινήτου, θέτοντας ενδεχομένως ορισμένους γενικούς περιορισμούς ή όρους χρήσης. Κριτήριο επιτυχίας σε έναν τέτοιο διαγωνισμό θα μπορούσε να είναι το μέγεθος της επένδυσης επί του περιουσιακού στοιχείου, ο αριθμός θέσεων εργασίας που θα δημιουργηθούν, ο κύκλος εργασιών που αναμένεται, καθώς και οι έμμεσες επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα της περιοχής όπου βρίσκεται και ένας υπολογισμός των πολλαπλασιαστικών φαινομένων τα οποία θα δημιουργηθούν από την επένδυση αυτή (π.χ. η δημιουργία ενός γηπέδου γκόλφ στις παλιές Αλυκές Αναβύσσου δεν έχει μόνο άμεσες θετικές επιπτώσεις από την επένδυση στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά και έμμεσες από την οικονομική δραστηριότητα που θα δημιουργηθεί σε όλη την ευρύτερη περιοχή).


Ακολουθώντας μία τέτοια διαδικασία η αγορά (επενδυτές) και όχι η πολιτεία θα προτείνουν επενδυτικές ιδέες και θα καθορίσουν τις προϋποθέσεις διενέργειας της επένδυσης, δηλαδή, απαραίτητες άδειες και νομοθετική κάλυψη, ούτως ώστε, το επιλεγέν, εν τέλει, επενδυτικό σχέδιο να μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς εμπόδια.


Η συμμετοχή του κράτους στην επένδυση αυτή θα είναι διπλή:
α. παραχώρηση χρήσης του περιουσιακού στοιχείου για μεγάλο χρονικό διάστημα ή στο διηνεκές , π.χ. όσο τηρούνται οι όροι της επένδυσης
β. χορήγηση των απαραίτητων αδειών και νομική κάλυψη για την υλοποίηση και λειτουργία της προταθείσας επένδυσης.
Μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ισχυρό κίνητρο για κινητοποίηση επενδυτικών κεφαλαίων, πράγμα απαραίτητο σε αυτή τη φάση που βρίσκεται η οικονομία μας, ώστε να δημιουργηθεί μια θετική αντίληψη για την οικονομία μας. Την ευθύνη της πρότασης έχει ο επενδυτής ενώ το κράτος περιορίζεται στην επιλογή της πιο πρόσφορης από πλευράς θετικών επιπτώσεων πρότασης.


Η πραγματοποίηση ενός τέτοιου στόχου με θεσμική κατοχύρωση, ώστε να δεσμεύονται και όλες οι μελλοντικές κυβερνήσεις για την προστασία της επένδυσης, μπορεί να πείσει άμεσα τις αγορές για τις προθέσεις μας, να μειώσει το κόστος δανεισμού μας και να εξασφαλίσει νέα ρευστότητα για την οικονομία μας.


Πέραν από την ιδιωτικοποίηση/αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας, θα πρέπει να προχωρήσουμε και σε ιδιωτικοποίηση ολόκληρων υπηρεσιών του Δημοσίου, χρεώνοντας τις παραγόμενες υπηρεσίες και διαχειριζόμενες το κόστος τους, ούτως ώστε να δημιουργήσουν κέρδη. Η επιχειρηματικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών θα οδηγούσε σίγουρα σε μια πιο αποτελεσματική λειτουργία και μείωση του Δημόσιου Τομέα.


ΙΙΙ. Για να κινηθεί όμως πραγματικά η οικονομία, αυτά τα βήματα πρέπει να συνοδεύονται από την χάραξη μίας Εθνικής, μακροχρόνιας & Συνολικής Στρατηγικής Ανάπτυξης η οποία θα συνδυάζει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας με ένα σταθερό και ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον. Μια αναπτυξιακή στρατηγική που θα παραμένει σταθερή στην πορεία του χρόνου και θα ακολουθείται από το σύνολο του πολιτικού κόσμου χωρίς παρεκκλίσεις, όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία θα αφεθεί ελεύθερη και ανεμπόδιστη να δράσει μέσα σε ένα σταθερό και αξιόπιστο οικονομικό, φορολογικό & επιχειρηματικό περιβάλλον.

Ο επιχειρηματικός κόσμος (Έλληνες και ξένοι επενδυτές) ζητά σταθερότητα στους κανόνες του "επιχειρείν", περιορισμό & εκσυγχρονισμό της μηχανής του δημοσίου, πάταξη της διαφθοράς και αναπτυξιακή προοπτική. Θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα αλλά χρειάζεται και τα εχέγγυα ότι δεν θα "πετάξει" τα κεφάλαιά του.


Είναι στο χέρι μας λοιπόν να αλλάξουμε, διαμορφώνοντας ένα κανονιστικό πλαίσιο, το οποίο πρέπει να στοχεύει σε:
Ά Εκλογίκευση & αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα.
Ά Απλοποίηση διαδικασιών για την επιχειρηματικότητα.
Ά Φορολογική σταθερότητα αλλά και φορολογικά κίνητρα για προσέλκυση μακροχρόνιων επενδύσεων. Ευνοϊκή φορολογική πολιτική για την επιχειρηματικότητα.
Ά Περιορισμό της πολυνομίας, κωδικοποίηση και απλοποίηση των νόμων και βελτίωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης.
Ά Πάταξη της γραφειοκρατίας & αποκατάσταση της διαφάνειας.
Ά Ευελιξία στην αγορά εργασίας.

Χώροι δράσης, με στρατηγικά πλεονεκτήματα που θα πρέπει να προτεραιοποιηθούν και να αποτελέσουν αντικείμενο δράσης, φροντίδας και ενίσχυσης εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας είναι :
Ά Τουρισμός & σύνδεση του με τον πολιτισμό. Απαιτείται αναβάθμιση υπηρεσιών στοχεύοντας στην προσέλκυση επισκεπτών υψηλότερης εισοδηματικής στάθμης, επιμήκυνση τουριστικής περιόδου, ανάπτυξη τουριστικής κατοικίας, ανάπτυξη του κλάδου της κρουαζιέρας, ενίσχυση του αγροτουρισμού και άλλων εξειδικευμένων μορφών.


Ά Ναυτιλία: Kίνητρα για επιστροφή των πλοίων ελληνικών συμφερόντων στην ελληνική σημαία. Περαιτέρω προώθηση της χρήσης & εκμετάλλευσης των Ελληνικών λιμανιών από ιδιώτες επενδυτές, αξιοποίησης της τεχνικής υποδομής της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά για επισκευές και διαχείριση πλοίων κλπ.
Ά Aνανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εκμετάλλευση του φυσικού δυναμικού μας και της αφθονίας που διαθέτουμε ως χώρα σε ηλιακή και αιολική ενέργεια.
Ά Αγροτική Ανάπτυξη: Απεξάρτηση των αγροτών/παραγωγών από τις επιδοτήσεις & τις κρατικές ενισχύσεις, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, της συνεργασίας & της οργάνωσης των αγροτών υπερπηδώντας έτσι τους περιορισμούς της οικογενειακής εκμετάλλευσης. Προσαρμογή καλλιεργειών σε προϊόντα όπου υπάρχει διεθνής ζήτηση (βιολογικά, χαμηλών λιπαρών). Μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων ώστε να επιτευχθεί μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία και δημιουργία διεθνώς αναγνωρίσιμου εμπορικού σήματος/ονόματος (brand name). Άνοιγμα σε νέες διεθνείς αγορές.
Ά Η εκμετάλλευση της γεωγραφικής μας θέσης που θα μπορούσε να μας καταστήσει ουσιαστικό παράγοντα του διεθνούς εμπορίου προϊόντων και υπηρεσιών :
* Δημιουργία Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου στη Θεσσαλονίκη
* Δημιουργία Επισκευαστικής Ζώνης στον Πειραιά
Ά Υπηρεσίες Υγείας - Φιλοξενίας για τον γηράσκοντα πληθυσμό της Βόρειας Ευρώπης.

Σε όλους τους παραπάνω τομείς θα μπορούσαν να προχωρήσουν σημαντικά και μεγάλα έργα με Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Σε τέτοιες συμπράξεις η συνεισφορά του κράτους θα μπορούσε να είναι η ακίνητη περιουσία που διαθέτει, πλήρως αδειοδοτημένη και έτοιμη προς επένδυση, ενώ ο ιδιωτικός τομέας θα συνεισέφερε τα απαιτούμενα κεφάλαια, την τεχνογνωσία, το management αλλά κυρίως μία κουλτούρα υψηλής παραγωγικότητας.


Ουσιαστική στροφή

Ζητούμενο σήμερα είναι να γίνει μία ουσιαστική στροφή στην Οικονομία που θα οδηγήσει σε διατηρήσιμη ανάπτυξη στην οποία θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει ο υγιής ιδιωτικός τομέας και να αναδειχθεί η εγγενής επιχειρηματικότητα των Ελλήνων.
Ήδη ο ιδιωτικός τομέας -στην καρδιά του οποίου βρίσκεται το ελληνικό τραπεζικό σύστημα - αναλαμβάνει πρωτοβουλίες καλύπτοντας συχνά τα κενά του δημόσιου τομέα όπως η σωστή προώθηση του τουριστικού μας προϊόντος σε νέες αγορές που συχνά γίνεται από ιδιώτες επιχειρηματίες. Αντίστοιχες δράσεις έχουν αναλάβει και άλλες επιχειρήσεις όπως η δική μας Τράπεζα Eurobank, με στόχο την καλλιέργεια της καινοτομίας, την στήριξη έργων υποδομής, την ανάπτυξη του τουρισμού, την προώθηση της ελληνικής επιχειρηματικότητας & εξωστρέφειας.

Ο ρόλος του ελληνικού Τραπεζικού συστήματος είναι ουσιώδους σημασίας στην πορεία ανάπτυξης της χώρας. Δυστυχώς, το Τραπεζικό σύστημα δέχθηκε ουσιαστικές πιέσεις ως απόρροια της δημοσιονομικής κρίσης που κράτησε κλειστές τις αγορές χρήματος τόσο για την χώρα όσο και για τις τράπεζές της. Η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό κατά το 2010 ως απόρροια του γενικότερου φόβου και ανασφάλειας, η επιδείνωση της ποιότητας των δανειακών χαρτοφυλακίων, η χρησιμοποίηση συσσωρευμένων καταθέσεων για την αντιμετώπιση καθημερινών αναγκών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, έχει επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Παρ΄ όλα αυτά οι ελληνικές τράπεζες διατηρούν ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια και έχουν έγκαιρα προβεί σε κερδοφόρες επενδύσεις σε χώρες του εξωτερικού που τώρα βγαίνουν από την διεθνή κρίση. Ο ελληνικός τραπεζικός κλάδος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, δεδομένου ότι είναι ο πιο ανταγωνιστικός κλάδος της οικονομίας μας, ιδιαίτερα εξωστρεφής, με ένα εξαίρετο στελεχιακό δυναμικό, με τεράστια μετοχικά κεφάλαια, με παραγόμενο προϊόν/υπηρεσίες υψηλής αξίας αλλά και σημαντική συνεισφορά στα φορολογικά έσοδα της χώρας μας.

Έχει τα όπλα, τη γνώση και τη θέληση να συνδράμει αλλά και να δείξει την έξοδο από το παρόν τέλμα. Και ο κυρίαρχος ρόλος του θα αναδειχθεί πολύ δυναμικά μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες της χώρας (άνοιγμα αγορών) που κρατούν παράλληλα καθηλωμένο και το τραπεζικό της σύστημα.


Οι κρίσεις δημιουργούν και ευκαιρίες
Οι κρίσεις -πέρα από προβλήματα- δημιουργούν και ευκαιρίες. Προκαλούν ανακατατάξεις και συχνά αποτελούν την ιδανική συνθήκη για επαναπροσδιορισμό πορείας. Συχνά από τις κρίσεις βγαίνουμε δυνατότεροι. Αρκεί να ερμηνεύουμε σωστά τα αίτια και να τολμήσουμε τις απαραίτητες προσαρμογές όσο κι αν είναι προσωρινά επώδυνες αλλά μακροπρόθεσμα αποτελεσματικές. Η σημερινή κρίση ίσως συνιστά μια μοναδική ευκαιρία για να αναδείξουμε το πραγματικό δυναμικό της Ελλάδας & των Ελλήνων.
Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας για όλους. Χρειάζεται εθνική συναίνεση, συνεργασία και ισχυρή πολιτική βούληση.
Είναι υποχρέωση όλων μας να δημιουργήσουμε & να μεταδώσουμε ένα Όραμα ανάπτυξης & ευημερίας για την χώρα μας και για τους Έλληνες, έχοντας στο μυαλό μας την Ελλάδα στην οποία θέλουμε να ζούμε στο μέλλον. Αυτό το όραμα δημιουργίας θα πρέπει να επικοινωνηθεί σωστά προς όλες τις κατευθύνσεις και να γίνει κοινό κτήμα όλων μας, χρησιμοποιώντας όλα τα εργαλεία του σύγχρονου μάρκετινγκ και της επικοινωνίας.
Τέλος, με τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης ήδη εμφανή στους εξωστρεφείς τομείς δράσης, είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρουμε να βρούμε τον δρόμο που θα οδηγήσει την χώρα μας σε μία ουσιαστική αναγέννηση.
http://www.axiaplus.gr/Default.aspx?id= ... 108&lang=1