Μήπως είναι ώρα να μιλήσουμε για μία “παγκόσμια χρηματιστηριακή οικονομία”;

Ένα από τα θέματα που ανέπτυξα στο σεμινάριο της περασμένης Τετάρτης στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στην Αθήνα, ήταν ο βαθμός στον οποίο η παγκόσμια οικονομία, σήμερα, είναι, πλέον, χρηματιστηριακή. Είναι γνωστή η επικρατούσα άποψη ότι το χρηματιστήριο επηρεάζεται από την πραγματική οικονομία και ταυτόχρονα την αντανακλά αλλά σε ποιο βαθμό, άραγε, συμβαίνει το αντίθετο;

Πρόκειται, όντως, για μία μονόδρομη σχέση όπου όσα συμβαίνουν στην οικονομία αποτυπώνονται στις χρηματιστηριακές αγορές λίγους μήνες νωρίτερα ή μήπως η χρηματιστηριακή αγορά έχει αναχθεί σε κάτι περισσότερο, το οποίο θα πρέπει να ονομάζουμε “χρηματιστηριακή οικονομία”;

Αν ο Ηράκλειτος είχε δίκαιο όταν πριν από 2500 χρόνια υποστήριζε ότι τα πάντα είναι ζήτημα βαθμού, τότε σε ποιο βαθμό επηρεάζει η πραγματική οικονομία τη χρηματιστηριακή και σε ποιο βαθμό ισχύει το αντίθετο;

Είναι, σήμερα, γνωστό τοις πάσι ότι η οικονομία διανύει μία περίοδο οξείας και βαθιάς κρίσης. Είναι, επίσης, γνωστό σε όσους ασχολούνται, έστω και λίγο, με τις χρηματιστηριακές αγορές μετοχών, ότι αυτές καταγράφουν ένα πολύ μεγάλο ανοδικό ράλι από τις αρχές Μαρτίου και μετά. Μία πληθώρα οικονομικών πακέτων βοήθειας, ένας πακτωλός χρημάτων από κρατικά δάνεια και μία σειρά από ευνοϊκές ρυθμίσεις είναι μερικά, μόνο, από τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν από την αρχή της κρίσης για να ενισχύσουν την οικονομία και να τονώσουν την ψυχολογία του καταναλωτή.

Και όμως, εξετάζοντας τα αποτελέσματα των σχετικών στατιστικών ερευνών και γκάλοπ σχετικά με την καταναλωτική εμπιστοσύνη και την ψυχολογία των καταναλωτών, διαπιστώνουμε ότι κανένα από τα παραπάνω οικονομικά μέτρα δεν απέφεραν κανένα απολύτως αποτέλεσμα μέχρι τις αρχές Μαρτίου, όταν και η καταναλωτική εμπιστοσύνη παρέμενε κοντά στα χαμηλότερα επίπεδα από την αρχή της κρίσης.

Από τότε και έπειτα, ωστόσο, η κατάσταση άλλαξε δραματικά και τα διαγράμματα της ψυχολογίας των καταναλωτών (προσοχή, όχι μόνο των επενδυτών) πήραν την ανιούσα ακολουθώντας πιστά το χρηματιστηριακό ράλι. Ό,τι δεν κατάφεραν να κάνουν τα τρισεκατομμύρια της FED μπόρεσε να το πετύχει μία άνοδος της διεθνούς (και συνεπώς και των επιμέρους κρατικών) αγοράς μετοχών.

Και αν αυτό δεν είναι, από μόνο του, ένα πολύ σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο του βαθμού στον οποίο η σχέση πραγματικής οικονομίας και αυτού που ορίσαμε ως “χρηματιστηριακή οικονομία” έχει γίνει αμφίδρομη, υπάρχουν πολλά ακόμη τα οποία οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα.

Για παράδειγμα, ενώ μέχρι τις αρχές Μαρτίου οι προβλέψεις για τα κέρδη των εταιριών του αμερικανικού χρηματιστηρίου βρίσκονταν κοντά στα χαμηλότερα επίπεδα από την αρχή της κρίσης, ήταν, δηλαδή, εξαιρετικά αρνητικές, ως εκ θαύματος, από την αρχή του ράλι και μετά απογειώθηκαν και φτάνοντας στο σήμερα είναι στα όρια του να μετατραπούν σε θετικές.

Είναι, ίσως, η ώρα να δούμε την παγκόσμια οικονομία από μία νέα οπτική γωνία και να αντιληφθούμε ότι υπάρχει και μία άλλη διάστασή της, η οποία διεκδικεί να γίνει όσο σημαντική και η ίδια. Ζούμε, πια στα χρόνια της παγκόσμιας χρηματιστηριακής οικονομίας.

Πάνος Παναγιώτου 3FVIP.com

Ελληνική Κοινότητα Τεχνικής Ανάλυσης